De eerste maand zit erop!
Blijf op de hoogte en volg Fleur en Elke
12 September 2015 | Tanzania, Karatu
Hoi lieverds!
Het is alweer even geleden, want we zijn hier ondertussen alweer ruim 4 weken. We hebben een hoop beleefd in de tussentijd en ik moet eerlijk toegeven dat ik erg moest wennen aan het Afrikaanse leven. Maar we hebben het zeker heel goed hier met zijn tweeën.
Op stage is er bijna geen saai moment. Er gaat geen dag voorbij zonder dat er weer iets heftigs gebeurd. We hebben al zo veel gezien: van een anencefalie (baby zonder schedel en hersens) tot eclamptische (stuipende) vrouwen die buiten bewustzijn binnen worden gebracht en baby's die in voetliggingen (de voeten van de foetus worden als eerst geboren ipv het hoofd) worden geboren terwijl het hoofd vast blijft zitten. Het komt dan natuurlijk ook voor dat wij dode baby's ter wereld helpen. Onze reanimatie-skills worden in ieder geval goed geoefend. Het is moeilijk om te zien dat wij in deze situaties beter weten wat er moet gebeuren, dan het lokale medisch personeel. En vooral dat wij de zaken een stuk serieuzer nemen dan zij. Wanneer er een baby bijna dood wordt geboren, wordt er niet veel moeite gedaan om hem er doorheen te helpen. Gelukkig hebben wij wel al een aantal baby's kunnen redden! En ook komen we gemakkelijk aan ons aantal bevallingen die we moeten halen. Elke vrouw die gaat bevallen mogen wij helpen, dus dat is echt super leuk! Leren doen we zeker :) We zien meer complicaties dan we in Nederland in 10 jaar zullen zien denk ik, haha. Ik denk dat we in totaal nu 3 'normale' bevallingen hebben gezien, en bij de rest gaat er altijd wel iets mis.
Op onze vrije dagen kunnen we gaan zwemmen bij een lodge hier in de buurt. Het is heerlijk om af en toe even te ontsnappen aan het hectische Afrikaanse leven en alle spanningen van de week van ons af te spoelen.
We zijn vorige week op bezoek geweest bij het weeshuisje hier in de buurt. Hier kregen we een rondleiding en konden we even bij de kinderen kijken. Het omstandigheden van het weeshuis vielen ons erg mee. Het was er schoon en ruim en je zag dat de begeleiding veel om de kinderen geeft. Ze worden goed verzorgt, ze gaan naar school en ze blijven daar wonen tot ze klaar zijn met hun studie.
We hadden wat kadootjes voor ze meegenomen, waar ze erg blij mee waren. Vooral de stickers en de scheetkussen waren een groot succes, haha. Er was een meisje die gehandicapt was en ook niet kon praten. Wanneer iemand dan een 'scheet' liet, lag ze helemaal dubbel van het lachen. Dat was erg fijn om te zien.
Ook hebben we het health center van Karatu bezocht en ook hier kregen we een rondleiding. Als we willen zouden we daar ook mogen komen stagelopen. Er worden daar bijna 200 bevallingen per maand gedaan en alles ziet er veel schoner en luxer uit dan ons ziekenhuisje. We gaan kijken of we dit kunnen willen gaan doen.
Bij ons in het ziekenhuis is het een armzalige boel. De vrouwen liggen met zijn alle in een stinkende ruimte. De vrouwen worden amper gewassen en hebben geen maandverband. De baby's liggen bij hun in bed zonder luiers. Er wonen katten in de ward die daar op alle spullen van de vrouwen poepen en plassen. Van hygiëne is hier dus geen sprake. Wanneer er een vrouw afgezonderd móet liggen, is die mogelijkheid er dus niet. Van de week hadden we een vrouw met waterpokken, die een bed deelde met een andere vrouw. Zij moest gewoon apart liggen, maar 1) er was geen plek, en 2) de vrouw zou dan vergeten worden en er werd dan niet meer voor haar gezorgd. De opvolging van de cliënten is namelijk ook onwijs slecht, zoals ik in mijn vorige verslag al heb beschreven.
Wij zien niks van de veranderingen of materialen die onze voorgangers hebben achtergelaten, dus wij zijn er ook achter dat wij de dingen hier niet kunnen veranderen. Wij doen ons uiterste best om de vrouwen en baby's die onder onze hoede vallen zo goed mogelijk te verzorgen en meer kunnen we niet doen.
Vandaag zijn we op safari geweest in Lake Manyara. Naast dat de natuur alleen al geweldig mooi was, hebben we ook zo'n beetje alle dieren gezien die we hoopten te zien. We hebben zebra's, olifanten, giraffen, buffels, antilopes, nijlpaarden, apen, struisvogels, heel veel gekleurde of gigantische vogels en een leeuwen van dichtbij gezien. Zo vet!! De mannetjes leeuw lag lekker uit te puffen in de schaduw want hij had net een grote buffel vermoord. Die lag in de zon te wachten om opgegeten te worden.
Halverwege kregen we een lekkere lunch met wat kip erin! Het was heeeerlijk om na een maand een goed stukje vlees te eten. Oeh alle hamburgers en biefstukken mogen oppassen als ik terugkomt hoor. Slinger de bbq maar vast aan ;)
Op de terugweg van de safari kregen we echter panne. We waren nog ongeveer een kilometer van de uitgang verwijderd toen de versnellingsbak een gigantisch lawaai begon te maken en onze gids niet meer kon koppelen. Wij hebben dus ruim een uur gedaan om op slakkengang naar de uitgang te kachelen. Hier werden we opgehaald door een andere auto en terug naar ons huisje gebracht.
Morgen hebben we nog een dagje vrij en dan beginnen we maandag weer aan een nieuwe werkweek. Ik ben benieuwd wat we nu weer allemaal te zien krijgen!
Heel veel liefs en knuffels,
Fleur en Elke
Het is alweer even geleden, want we zijn hier ondertussen alweer ruim 4 weken. We hebben een hoop beleefd in de tussentijd en ik moet eerlijk toegeven dat ik erg moest wennen aan het Afrikaanse leven. Maar we hebben het zeker heel goed hier met zijn tweeën.
Op stage is er bijna geen saai moment. Er gaat geen dag voorbij zonder dat er weer iets heftigs gebeurd. We hebben al zo veel gezien: van een anencefalie (baby zonder schedel en hersens) tot eclamptische (stuipende) vrouwen die buiten bewustzijn binnen worden gebracht en baby's die in voetliggingen (de voeten van de foetus worden als eerst geboren ipv het hoofd) worden geboren terwijl het hoofd vast blijft zitten. Het komt dan natuurlijk ook voor dat wij dode baby's ter wereld helpen. Onze reanimatie-skills worden in ieder geval goed geoefend. Het is moeilijk om te zien dat wij in deze situaties beter weten wat er moet gebeuren, dan het lokale medisch personeel. En vooral dat wij de zaken een stuk serieuzer nemen dan zij. Wanneer er een baby bijna dood wordt geboren, wordt er niet veel moeite gedaan om hem er doorheen te helpen. Gelukkig hebben wij wel al een aantal baby's kunnen redden! En ook komen we gemakkelijk aan ons aantal bevallingen die we moeten halen. Elke vrouw die gaat bevallen mogen wij helpen, dus dat is echt super leuk! Leren doen we zeker :) We zien meer complicaties dan we in Nederland in 10 jaar zullen zien denk ik, haha. Ik denk dat we in totaal nu 3 'normale' bevallingen hebben gezien, en bij de rest gaat er altijd wel iets mis.
Op onze vrije dagen kunnen we gaan zwemmen bij een lodge hier in de buurt. Het is heerlijk om af en toe even te ontsnappen aan het hectische Afrikaanse leven en alle spanningen van de week van ons af te spoelen.
We zijn vorige week op bezoek geweest bij het weeshuisje hier in de buurt. Hier kregen we een rondleiding en konden we even bij de kinderen kijken. Het omstandigheden van het weeshuis vielen ons erg mee. Het was er schoon en ruim en je zag dat de begeleiding veel om de kinderen geeft. Ze worden goed verzorgt, ze gaan naar school en ze blijven daar wonen tot ze klaar zijn met hun studie.
We hadden wat kadootjes voor ze meegenomen, waar ze erg blij mee waren. Vooral de stickers en de scheetkussen waren een groot succes, haha. Er was een meisje die gehandicapt was en ook niet kon praten. Wanneer iemand dan een 'scheet' liet, lag ze helemaal dubbel van het lachen. Dat was erg fijn om te zien.
Ook hebben we het health center van Karatu bezocht en ook hier kregen we een rondleiding. Als we willen zouden we daar ook mogen komen stagelopen. Er worden daar bijna 200 bevallingen per maand gedaan en alles ziet er veel schoner en luxer uit dan ons ziekenhuisje. We gaan kijken of we dit kunnen willen gaan doen.
Bij ons in het ziekenhuis is het een armzalige boel. De vrouwen liggen met zijn alle in een stinkende ruimte. De vrouwen worden amper gewassen en hebben geen maandverband. De baby's liggen bij hun in bed zonder luiers. Er wonen katten in de ward die daar op alle spullen van de vrouwen poepen en plassen. Van hygiëne is hier dus geen sprake. Wanneer er een vrouw afgezonderd móet liggen, is die mogelijkheid er dus niet. Van de week hadden we een vrouw met waterpokken, die een bed deelde met een andere vrouw. Zij moest gewoon apart liggen, maar 1) er was geen plek, en 2) de vrouw zou dan vergeten worden en er werd dan niet meer voor haar gezorgd. De opvolging van de cliënten is namelijk ook onwijs slecht, zoals ik in mijn vorige verslag al heb beschreven.
Wij zien niks van de veranderingen of materialen die onze voorgangers hebben achtergelaten, dus wij zijn er ook achter dat wij de dingen hier niet kunnen veranderen. Wij doen ons uiterste best om de vrouwen en baby's die onder onze hoede vallen zo goed mogelijk te verzorgen en meer kunnen we niet doen.
Vandaag zijn we op safari geweest in Lake Manyara. Naast dat de natuur alleen al geweldig mooi was, hebben we ook zo'n beetje alle dieren gezien die we hoopten te zien. We hebben zebra's, olifanten, giraffen, buffels, antilopes, nijlpaarden, apen, struisvogels, heel veel gekleurde of gigantische vogels en een leeuwen van dichtbij gezien. Zo vet!! De mannetjes leeuw lag lekker uit te puffen in de schaduw want hij had net een grote buffel vermoord. Die lag in de zon te wachten om opgegeten te worden.
Halverwege kregen we een lekkere lunch met wat kip erin! Het was heeeerlijk om na een maand een goed stukje vlees te eten. Oeh alle hamburgers en biefstukken mogen oppassen als ik terugkomt hoor. Slinger de bbq maar vast aan ;)
Op de terugweg van de safari kregen we echter panne. We waren nog ongeveer een kilometer van de uitgang verwijderd toen de versnellingsbak een gigantisch lawaai begon te maken en onze gids niet meer kon koppelen. Wij hebben dus ruim een uur gedaan om op slakkengang naar de uitgang te kachelen. Hier werden we opgehaald door een andere auto en terug naar ons huisje gebracht.
Morgen hebben we nog een dagje vrij en dan beginnen we maandag weer aan een nieuwe werkweek. Ik ben benieuwd wat we nu weer allemaal te zien krijgen!
Heel veel liefs en knuffels,
Fleur en Elke
-
12 September 2015 - 16:59
Eva:
Wat een mooi verhaal zeg! Gaaf dat jullie zoveel meemaken en leren, ookal moet dat soms loodzwaar zijn. Veel succes verder! Liefs -
12 September 2015 - 18:56
Guus:
Mooie avonturen dames! X -
12 September 2015 - 20:01
Oma En Opa De Visé:
We hebben het gelezen. Wat een mooi verhaal. Het is hartstikke interesant wat jullie meemaken en ook heel leerzaam. Veel succes met het vervolg! Knuffels van oma en opa Elst. -
12 September 2015 - 20:24
Nora:
El, zulke bijzondere ervaringen maak je mee! Leerzaam om te zien hoe het óók kan en te beseffen hoe goed wij het hier in Nederland(se gezondheidszorg) hebben hè!? Goed dat je tussendoor ook kunt ontspannen! Geniet er nog van daar! Liefs Nora -
12 September 2015 - 23:54
Ingrid:
Wat fijn om weer iets van jullie te lezen! En wat een avonturen, heel bijzonder en leerzaam. En ook heftig, lijkt me. Knap hoor! Succes, en plezier! Xx Ingrid -
13 September 2015 - 00:28
Chantal Kroes :
Hee vroedvrouwtjes!!!
Wat onzettend gaaf om jullie verhaal te lezen!!heel herkenbaar dat je beginzo moet wennen maar in weekend kunt zwemmen!!meiden, wat een avontuur!! Geniet geniet en tot horens!!!kusjessss -
13 September 2015 - 00:28
Chantal Kroes :
Hee vroedvrouwtjes!!!
Wat onzettend gaaf om jullie verhaal te lezen!!heel herkenbaar dat je beginzo moet wennen maar in weekend kunt zwemmen!!meiden, wat een avontuur!! Geniet geniet en tot horens!!!kusjessss -
13 September 2015 - 00:29
Chantal Kroes :
Hee vroedvrouwtjes!!!
Wat onzettend gaaf om jullie verhaal te lezen!!heel herkenbaar dat je beginzo moet wennen maar in weekend kunt zwemmen!!meiden, wat een avontuur!! Geniet geniet en tot horens!!!kusjessss -
13 September 2015 - 23:59
Fietje En Gerrie :
Wat een verhalen weer. Heftig. Ongelooflijk jammer dat er voor de vrouwen daar niets veranderd van alle goede inbreng van alle stagiaires. Ga zo door dames, jullie zijn top! -
15 September 2015 - 18:47
Floriëlle :
Tijdens maantjes ik-ga-zelf-in-bed-slapen-oefening heb ik lekker jouw stuk kunnen lezen. Jullie zijn dapper! En vergeet niet dat jullie voor de vrouwen die je wel kunt helpen heeel veel betekenen. I love you -
20 November 2015 - 15:21
Sharon Van Hattum:
Hee meiden!
Ik ben een derdejaars student vroedkunde te Thomas More in Turnhout en mijn klasgenoot Shanice Rousseau en ik vertrekken in maart 2016 naar Karatu om daar stage te lopen..graag zouden we jullie enkele vragen willen stellen en misschien een keer willen afspreken om over jullie verhalen te horen/tips te vergaren over hoe we Karatu gaan overleven haha.
Ik wist niet hoe ik jullie anders moest contacteren dus vandaar dat het via deze weg gaat ;).
Ik hoor graag van jullie!
Lieve groetjes, Sharon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
