Tijgers in Afrika
Blijf op de hoogte en volg Fleur en Elke
22 Augustus 2015 | Tanzania, Karatu
Onze eerste week zit er alweer op! En wat hebben we al veel meegemaakt en geleerd. We merkten al snel dat het hier er wel wat anders aan toe gaat dan dat we gewend zijn. Alles is anders hier, de mensen, de gebruiken, de cultuur, het eten en het tempo. Hier moesten we eerlijk gezegd wel eventjes aan wennen. Het is soms moeilijk, maar ook echt geweldig om dit allemaal te ontdekken. En de mensen zijn erg vriendelijk en open.
Toen we hier aankwamen hadden we eerst het weekend om wat dingetjes te regelen, voordat we op maandag onze eerste werkdag hadden. We hebben een fijn huisje met ieder een eigen kamer en nog een 'keuken' met een tafel en stoelen. Zelf moesten we nog een gaspit en kookgerei regelen. We raakten ook al snel gewend aan de koude douches, dat we de halve dag geen stroom hebben en dat soms het water wordt afgesloten.
Onze eerste werkweek heeft ons laten inzien dat wij het in Nederland maar goed hebben. We werken op de labour ward van het Karatu Lutheran Hospital. Elke dag worden we om 7 uur opgehaald door het busje van het ziekenhuis en beginnen we de dag een half uur in de kerk. Ik vind het een mooie manier om de dag te beginnen. Tijdens de dienst wordt er gepreekt, gezongen en zingt het koor van studenten ook een stukje. Toen wij de eerste dag kwamen, werden wij in de kerk voorgesteld en moesten we naar voren komen. Wij moesten ook wat zeggen en hierna werden we welkom geheten en gezegend door de pastoor. Dit was erg bijzonder.
Na de kerkdienst gaan we naar medical report. Daar zijn alle dokters aanwezig en wordt de afgelopen 24 uur besproken. Het is voor ons de vraag waarom we hierbij aanwezig moeten zijn, aangezien het niet over onze vrouwen gaat en het grotendeels in het swahili gesproken wordt. Nu zijn we goed ons swahili aan het oefenen, maar dit gaat nog een beetje te ver. Toch is het soms ook interessant. Zo kregen wij gister een video te zien met wat cijfers over hoe het ziekenhuis het doet. Nu blijkt dat 57% van alle operaties die zij doen sectio's zijn! Dit is echt heel hoog. Ze proberen er achter te komen waardoor dit cijfers zo hoog is. Wij denken dat een van de redenen is dat veel vrouwen de diagnose van een cefalo pelvic disproportion krijgen. Dit betekent dat het hoofdje van de foetus niet door het bekken van de vrouw past. De manier waarop zij dit meten is echter bijzonder. Zij brengen een hand tussen de benen van de vrouw en meten hoeveel knokkels er tussen passen. Als er drie knokkels tussen passen in plaats van vier, dan is de vrouw te smal en krijgt zij een sectio. Het is erg interessant om met de dokter over de verschillende manieren van werken te praten. Er worden ons ook veel vragen gesteld over onze manieren van werken en vaak moeten wij ingrijpen bij een bevalling omdat ze niet weten wat er gedaan moet worden. Het is erg leuk om te zien dat ook de studenten daar graag van je willen leren, maar ook moeilijk om te zien hoe weinig ze eigenlijk weten en hoe weinig er voor de vrouwen en baby's gezorgd wordt. Wij doen ons best om te helpen, zonder dat wij de cultuur kunnen veranderen.
Er is ook een gebrek aan materialen en medicaties. Zo hebben wij een operatie gezien waar halverwege de stroom uitviel. De operatie werd zonder licht doorgezet en de baby werd bijna wakker. Niks dat je hieraan kunt doen. Ook krijgen vrouwen een episiotomie en worden zij gehecht zonder medicatie. En krijgen vrouwen na een sectio geen pijnbestrijding, tenzij zij dit zelf kunnen betalen (wat meestal niet het geval is). Het is moeilijk om te zien hoeveel pijn zij lijden, zonder dat je daar iets aan kunt doen behalve de vrouw steunen. Dit is iets wat ook niet vaak gedaan wordt. Wanneer een vrouw een kind verliest, wordt er geen medeleven getoond naar de moeder. Wanneer wij dit wel doen, worden wij uitgelachen. Dit cultuurverschil is een van de moeilijkste dingen die wij hier meemaken, omdat het er hier gewoon zo aan toe gaat en je dit moet respecteren. Gelukkig kunnen we er goed over praten en zijn er nog twee studenten uit de UK waarmee we het erg goed kunnen vinden. Kat en Georgia zijn tegelijk met ons begonnen en vertrekken helaas deze week alweer. Het was erg fijn om deze eerste dagen met hun te kunnen werken en onze ervaringen te delen.
Nu hebben wij heerlijk weekend en kunnen we even bijkomen van deze leerzame, mooie en soms heftige week. Ons eerste wasje hangt buiten te wapperen en morgen gaan we een dagje leuke dingen doen en zwemmen met Kat en Georgia :)
Heel veel liefs van ons,
Fleur en Elke
-
22 Augustus 2015 - 13:23
Dianne:
Hee meisjes,
Wat leuk om een verhaaltje van jullie te lezen. Fijn dat jullie een tof huisje hebben en leuke meiden om mee te kletsen. Het is inderdaad bijzonder hoeveel je mee maakt in korte tijd. Hopelijk kunnen jullie veel doen en kunnen jullie je kennis overbrengen aan de studenten daar. Maar vergeet niet dat jullie eigen leerproces ook belangrijk is!! Ik kijk uit naar jullie volgende verhaaltje.. Tot snel!
Veel plezier en succes weer.
Kus Dianne
-
22 Augustus 2015 - 13:53
Marijke:
Lieve meiden, wat maken jullie veel mee!! Een rollercoaster.
Ik ben heel trots op jullie hoe jullie omgaan met alles wat er op jullie afkomt.
Wat een andere cultuur en levens hebben, vooral de vrouwen, zeg...
Hou vol meiden! Ik denk aan jullie.
Marijke -
22 Augustus 2015 - 14:59
Rietje Van Der Giesen:
Lieve Elke en Fleur,
Wat een bijzondere week hebben jullie al achter de rug! Wat zal het moeilijk zijn voor jullie, dat er daar zo anders met moeder en kind om wordt gegaan dan hier in Nederland, en dat je er inderdaad niet echt iets aan kunt veranderen op dit moment!
Ik blijf jullie volgen, en heb respect voor jullie werk! Geniet van je weekend, liefs Jon & Rietje! X
-
22 Augustus 2015 - 23:22
Rietje En Gerrie:
Hoi lieve meiden,
Petje af, dames. Wat nu al een indrukwekkend verhaal. Ongelooflijk mooi, triest, heftig, alles tegelijkertijd.
Heel leerzaam voor jullie en de mensen daar. Alles wat jullie kunnen doen daar, is meegenomen voor alle mensen. Fijn dat jullie steun vinden bij mede studenten.
Tot gauw xxx, -
23 Augustus 2015 - 01:09
Estha:
Ha meiden,
Wat is er veel gebeurd zeg die eerste week. zoveel verschillende emoties. Fijn dat jullie daar samen zijn en ook samen de leuke en moeilijke dingen kunnen delen. Geniet nu idd maar van het weekend. Lieve groeten vanuit Franlrijk, en dikke kus !!!
-
23 Augustus 2015 - 09:16
Marjan Sprong:
Fleur,
Wat een onvergetelijke tijd gaat dit worden. Veel succes en ook plezier. -
28 Augustus 2015 - 15:01
Floortje En Lau:
Heftig verhaal meiden, heel indrukwekkend. Wel heel leerzaam! Hou je taai en geniet ervan! Floortje en Lau -
30 Augustus 2015 - 11:31
Elja De Wildt:
Lieve Elke en Fleur,
Indrukwekkend, hoor, wat jullie daar doen en meemaken. Die ervaringen neem je je leven lang mee. We zijn benieuwd of ze daar ook openstaan voor jullie inbreng. En of jullie voorgangsters daar "sporen" hebben achtergelaten in het werk op de afdeling daar. Tien weken is een heel korte tijd natuurlijk om iets te veranderen!
We zouden daar zelf wel even een kijkje willen nemen, maar misschien is het handiger al jullie wat kiekjes sturen...
Maak er weer wat van de komende week!
Zoenen van Theo en Elja -
03 September 2015 - 16:13
Marijke:
Hoi Fleur, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Wat een speciale plek heb je uitgekozen om je verjaardag te vieren! Maak er een onvergetelijke dag van:)
Lieve groet, Marijke -
15 September 2015 - 17:04
Floriëlle :
Leuk om jullie verhaal nog eens te lezen na het jou zelf te hebben horen vertellen zus. Jullie zijn KANJERS. Misschien een idee om die artsen daar even een knipje van onder te geven en dan niks doen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley